مورخین در این باره چنین ثبت کردهاند که: او داراى قامت معقول و اندام مناسب و زیبا بود صورتش گندمگون و نورانى، رنگ مویش مشگى و انبوه، چهرهاش با صفا و ملکوتى، فاصله دندانهاى گشاد و کتفهایش باز و گسترده، بدنش لاغر و باریک و بطور کلى در هالهاى ازابهت و جلال قرار داشت که فروغ روحانیت و جلوه معنویت از سیماى بهشتى او نمودار و جلوهگر بود.
تلاوت آیات قرآن او با آن زمزمههاى حزین و آواى دلبرا براى اهل نظر جهانى از لطف و صفا مىآفرید که هم لذت بخش بود و هم انسان ساز.همیشه زیرا لباس خود پارچهاى از پشم خشن مىپوشید ولى لباس روئین او گرانبها و فاخر بود.او همیشه توصیه میکرد که لباس تمیز و زیبا بپوشید و قناعت در لباس را روا نمیشمرد و میفرمود: جد بزرگوارم على بن الحسین (ع) همیشه لباس فاخر مىپوشید که گاهى قیمت آن از پانصد درهم بالاتر بود و عباى گرانبهائى داشت که معمولا به پنجاه دینار ابتیاع میفرمود سپس در تعقیب توصیه خود این آیه را تلاوت فرمود:
قل من حرم زینة الله التى اخرج لعباده و الطیبات من الرزق.
بگو کى و کدام آئین لباسهاى زیبا و غذاهاى گوارا و مطبوع را بر مردم حرام نموده است (2) .
منبع: