پیوند با اهلبیت (ع)
«وَ مَنْ أکْثَرَ فِیهِ مِنَ الصَّلاهِ عَلَیَّ ثَقَّلَ اللهُ مِیزانَهُ یَوْمَ تَخِفُّ المَوازِینُُ؛ [1] و هر کس در این ماه بر من صلوات بفرستد، خداوند متعال در روزی که کفّه ترازوها [ی اعمال نیک] سبک میشود، ترازوی او را سنگین خواهد کرد.»
صلوات از مهم‌ترین و شاخص‌ترین نشانه پیوند با اهل بیت ] است. مؤمنین روزهدار با ندای صلوات، ارادت قلبی خود را به اهل بیت اظهار میدارند و از دشمنانشان اعلام برائت میکنند.
در فرازی دیگر رسول خدا , با علی } سخن میگوید و بعد از اطلاع دادن به شهادت آن حضرت در ماه رمضان، مقام و جایگاه امیرمؤمنان علی } را به عموم مسلمانان گوشزد می کند.
در آخرین فرازهای خطبه، بعد از آنکه پرسش و پاسخی بین علی و پیامبر واقع میشود، دانههای اشک در چشمان مبارک رسول خدا , حلقه میزند و علی } میپرسد: یا رسول الله! چرا اشک میریزی؟
پیامبر , می فرماید:
به خاطر ستمی که در این ماه بر تو واقع میشود. یا علی! گویا من میبینم که تو در این ماه در حالی که مشغول به نماز هستی، شقی‌ترین فرد اولین و آخرین بر فرق تو ضربتی میزند که محاسنت از خون سرت رنگین میشود. علی } در این هنگام پرسید: یا رسول الله! آیا هنگام ضربت خوردن، دین من سالم خواهد ماند؟ پیامبر پاسخ داد: بلی.
رسول خدا , بعد از این گفتگو به مقام ارزشمند علی } پرداخته و فرمود: «یا علیُّ! مَنْ قَتَلَکَ فَقَد قَتَلَنی وَ مَن اَبْغَضَکَ فَقَدْ أبْغَضَنی وَ مَنْ سَبَّکَ فَقَدْ سَبَّنی لّأنَّکَ مِنِّی کَنَفْسی رُوحُکَ مِنْ رُوحی وَ طِینَتُکَ مِن طِینتَی إِنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی خَلَقَنی وَ إیّاکَ وَ اصْطَفانی وَ إیّاکَ وَ اخْتارَنی لِلنُّبُوَّهِ وَ اخْتارَکَ لِلْإِمامَهِ فَمَنْ اَنْکَرَ إمامَتَکَ فَقَدْ اَنْکَرَ نُبُوَّتی یا علیانتَ وَصِیِّی وَ اَبُو وُلدی وَ زَوجُ إبنَتی وَ خَلِیفَتی عَلی أُمَّتی فی حَیاتی وَ بَعْدَ مَوْتی اَمْرُکَ اَمْری وَ نَهْیُکَ نَهیی اُقسِمُ بِالَّذِی بَعَثَنی بِالنُّبُوَّهِ وَ جَعَلَنی خَیْرَ البَرِیَّهِ اِنَّکَ لَحُجَّهُ اللهِ عَلی خَلقِهِ وَ اَمِینِهِ عَلی سِرِّهِ وَ خَلِیفَتُهُ عَلی عِبادِهِ؛ [2]
ای علی! هر کس تو را بکشد، مرا کشته و هر که تو را خشمگین سازد، مرا به خشم آورده و هر که تو را دشنام دهد، مرا دشنام داده است؛ زیرا تو نسبت به من مثل خودم هستی، روحت از روح من و وجودت از وجود من است. همانا که خداوند هر دوی ما را آفرید و هر دوی ما را برگزید و مرا به نبوت و تو را به امامت برگزید. پس هر کس امامت تو را منکر شود، نبوت مرا انکار کرده است. یا علی! تو وصی من و پدر فرزندانم و همسر دخترم و جانشین من در امتم درحال حیات و بعد از رحلت من هستی. امر و نهی تو امر و نهی من است. سوگند به آن خدایی که مرا به پیامبری مبعوث کرد و مرا بهترین مخلوقاتش قرار داد! تو حجت خدا بر مردم، امانتدار اسرار الهی و خلیفه خدا بر بندگانش میباشی!»
[1] . الامالی، صدوق، ص 93.
[2] . الامالی، صدوق، ص 95.
رسول خدا , در ضمن سخنانش در خطبه شعبانیه می‌فرماید:
«وَ مَنْ أکْثَرَ فِیهِ مِنَ الصَّلاهِ عَلَیَّ ثَقَّلَ اللهُ مِیزانَهُ یَوْمَ تَخِفُّ المَوازِینُُ؛ [1] و هر کس در این ماه بر من صلوات بفرستد، خداوند متعال در روزی که کفّه ترازوها [ی اعمال نیک] سبک میشود، ترازوی او را سنگین خواهد کرد.»
صلوات از مهم‌ترین و شاخص‌ترین نشانه پیوند با اهل بیت ] است. مؤمنین روزهدار با ندای صلوات، ارادت قلبی خود را به اهل بیت اظهار میدارند و از دشمنانشان اعلام برائت میکنند.
در فرازی دیگر رسول خدا , با علی } سخن میگوید و بعد از اطلاع دادن به شهادت آن حضرت در ماه رمضان، مقام و جایگاه امیرمؤمنان علی } را به عموم مسلمانان گوشزد می کند.
در آخرین فرازهای خطبه، بعد از آنکه پرسش و پاسخی بین علی و پیامبر واقع میشود، دانههای اشک در چشمان مبارک رسول خدا , حلقه میزند و علی } میپرسد: یا رسول الله! چرا اشک میریزی؟
پیامبر , می فرماید:
به خاطر ستمی که در این ماه بر تو واقع میشود. یا علی! گویا من میبینم که تو در این ماه در حالی که مشغول به نماز هستی، شقی‌ترین فرد اولین و آخرین بر فرق تو ضربتی میزند که محاسنت از خون سرت رنگین میشود. علی } در این هنگام پرسید: یا رسول الله! آیا هنگام ضربت خوردن، دین من سالم خواهد ماند؟ پیامبر پاسخ داد: بلی.
رسول خدا , بعد از این گفتگو به مقام ارزشمند علی } پرداخته و فرمود: «یا علیُّ! مَنْ قَتَلَکَ فَقَد قَتَلَنی وَ مَن اَبْغَضَکَ فَقَدْ أبْغَضَنی وَ مَنْ سَبَّکَ فَقَدْ سَبَّنی لّأنَّکَ مِنِّی کَنَفْسی رُوحُکَ مِنْ رُوحی وَ طِینَتُکَ مِن طِینتَی إِنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی خَلَقَنی وَ إیّاکَ وَ اصْطَفانی وَ إیّاکَ وَ اخْتارَنی لِلنُّبُوَّهِ وَ اخْتارَکَ لِلْإِمامَهِ فَمَنْ اَنْکَرَ إمامَتَکَ فَقَدْ اَنْکَرَ نُبُوَّتی یا علیانتَ وَصِیِّی وَ اَبُو وُلدی وَ زَوجُ إبنَتی وَ خَلِیفَتی عَلی أُمَّتی فی حَیاتی وَ بَعْدَ مَوْتی اَمْرُکَ اَمْری وَ نَهْیُکَ نَهیی اُقسِمُ بِالَّذِی بَعَثَنی بِالنُّبُوَّهِ وَ جَعَلَنی خَیْرَ البَرِیَّهِ اِنَّکَ لَحُجَّهُ اللهِ عَلی خَلقِهِ وَ اَمِینِهِ عَلی سِرِّهِ وَ خَلِیفَتُهُ عَلی عِبادِهِ؛ [2]
ای علی! هر کس تو را بکشد، مرا کشته و هر که تو را خشمگین سازد، مرا به خشم آورده و هر که تو را دشنام دهد، مرا دشنام داده است؛ زیرا تو نسبت به من مثل خودم هستی، روحت از روح من و وجودت از وجود من است. همانا که خداوند هر دوی ما را آفرید و هر دوی ما را برگزید و مرا به نبوت و تو را به امامت برگزید. پس هر کس امامت تو را منکر شود، نبوت مرا انکار کرده است. یا علی! تو وصی من و پدر فرزندانم و همسر دخترم و جانشین من در امتم درحال حیات و بعد از رحلت من هستی. امر و نهی تو امر و نهی من است. سوگند به آن خدایی که مرا به پیامبری مبعوث کرد و مرا بهترین مخلوقاتش قرار داد! تو حجت خدا بر مردم، امانتدار اسرار الهی و خلیفه خدا بر بندگانش میباشی!»
[1] . الامالی، صدوق، ص 93.
[2] . الامالی، صدوق، ص 95.